آنچه_معتقدم
آنچه معتقدم
همه ی امراض از عدم بخشایش ناشی می شوند.
هر گاه که بیماریم، باید در دل خود جستجو کنیم و ببینیم که چه کسی را باید ببخشاییم. کتاب «تعلیم معجزات » می گوید: «همة امراض از عدم بخشایش ناشی می شوند. و هر گاه که بیماریم باید به پیرامون خویش بنگریم و ببینیم که چه کسی را باید عفو کنیم.»
من به این نظریه می افزایم که عفو و بخشایش هر کس را دشوارتر می یابید، هم اوست که بیش از هر کس دیگر باید رهایش کنید. بخشایش یعنی دست برداشتن و رها کردن. این به معنای تأیید رفتار آنها نیست. این به معنای دست برداشتن از سر آن کس و آن مسأله است. لازم نیست که بدانیم چگونه عفو کنیم. تنها کاری که باید بکنیم این است که مشتاق عفو و بخشایش باشیم. کائنات، خود از «چگونه ها» مراقبت خواهد کرد.
ما چه خوب درد خود را درک می کنیم. اما برای بیشتر ما تا چه اندازه دشوار است که بفهمیم که آنها با فهم و هشیاری ودانشی که در آن زمان داشتند، بهترین کاری را که به عقلشان می رسید انجام داده اند.
هنگامی که مراجعانم نزدم می آیند، اصلاً به این که مشکل آنها بیماری است که یا بی پولی یا روابط ناموفق یا خلاقیت ناکام مانده، توجه نمی کنم. من همواره بر یک نکته تأکید می کنم و آن خویشتن دوستی است.
در یافته ام زمانی که دقیقاً همان گونه که هستیم، خود را دوست بداریم و بپذیریم و تأیید کنیم، همه چیز زندگی بر وفق مرادمان خواهد بود. گویی معجزه هایی کوچک در همه جا منتظرند. سلامت ما بهبود می یابد، پول بیشتری به سراغمان می آید، روابط ما موفقیت آمیزتر می شود، و خلاقیت خود را از راه هایی رضایت بخش تر عیان می سازیم. و انگار همة اینها بدون تلاشی از جانب ما پیش می آیند.
ببخش تا سلامت بمانی:
#کتاب_شفای_زندگی
#لوییز_هی
